ภาษาเอสเปรันโต (Esperanto) คือภาษาประดิษฐ์ที่จัดอยู่ในกลุ่ม ภาษาประดิษฐ์ที่มีจุดประสงค์สำหรับใช้สื่อสารระหว่างชาติ (Constructed international auxiliary language) ที่เป็นที่นิยมมากที่สุด เมื่อเทียบกับภาษาประดิษฐ์อื่น ๆ ที่อยู่ในกลุ่มเดียวกัน ผู้ประดิษฐ์คือ "ลาซารัส ลุดวิก ซาเมนฮอฟ"

ในขณะที่ซาเมนฮอฟเป็นเด็กนั้น เขามีประสบการณ์ฝังใจที่เกี่ยวกับความขัดแข้งในเมืองที่เขาอาศัยอยู่ ซึ่งมีเหตุมาจากความแตกต่างกันทางภาษา ดังนั้นเขาจึงมีความตั้งใจที่จะลดความขัดแย้งเหล่านั้น โดยการประดิษฐ์ภาษาซึ่งจะเป็นภาษาที่ไม่มีชนชาติใดชนชาติหนึ่งเป็นเจ้าของเพื่อนำมาใช้เป็นภาษาสื่อกลางสื่อสารระหว่างกัน ซึ่งภาษานั้นจะต้องสามารถเรียนได้ง่ายโดยใช้เวลาไม่นานมากจนเกินไปอีกด้วย

ดังที่กล่าวมา ภาษาเอสเปรันโตสร้างขึ้นมาภายใต้แนวคิดของความเคารพความหลากหลายทางภาษา วัฒนธรรม และการสื่อสารที่เท่าเทียมกัน โดยเป็นการใช้ภาษากลางที่ไม่มีชนชาติใดในโลกถือเป็นเจ้าของภาษานี้  และทั้งนี้ผู้ใช้มีอิสระในการสร้างคำศัพท์จากรากคำที่เป็นพื้นฐานโดยที่คำนั้นจะต้องมีความเป็นเหตุเป็นผล โดยการใช้ทั้งหมดจะต้องอยู่ภายใต้กฎทางไวยากรณ์ของ Fundamento de Esperanto ทั้งนี้เพื่อให้ภาษามีหลักและกรอบในการพัฒนาของภาษา

ปัจจุบันมีผู้ใช้ภาษานี้ราว 10,000 - 2,000,000 คน

เหตุผลของคนส่วนใหญ่ที่เรียนมาภาษาเอสเปรันโตนั้น นอกจากผู้ที่ชอบแนวคิดของภาษาแล้ว ภาษาเอสเปรันโตก็ยังเป็นนิยมสำหรับ ผู้ที่ชอบเรียนภาษาต่าง ๆ Polyglot หรือ ผู้ที่เรียนภาษาเอสเปรันโตเพื่อการเดินทางท่องเที่ยวยังต่างประเทศ เพราะว่าเขาสามารถพักกับคนที่พูดภาษาเอสเปรันโตได้ฟรี :https://pasportaservo.org/

ภาษาเอสเปรันโตเป็นที่นิยมมากในทวีปยุโรป อเมริกา จนถึง จีน ญี่ปุ่น และเวียดนาม

สำหรับภาษาเอสเปรันโตในประเทศไทยนั้น ปรากฏหลักฐานของผู้ใช้ภาษาเอสเปรันโตจากหนังสือ Adresaro de la Esperantistoj ครั้งแรก ในปี ค.ศ. 1906-1907

หนังสือแนะนำภาษาเอสเปรันโตในภาษาไทยเล่มแรก ปี ค.ศ. 1937 (พ.ศ.2480) โดย Lu Bi